Υγεία και θάλασσα - οδηγίες προς ναυτιλομένους

[kostas katsenos]

[kostas katsenos]

Κανόνες ασφαλούς κολύμβησης

Σαν Έλληνες έχουμε την ευτυχία να κατοικούμε σε μία χώρα που περιβάλλεται από χιλιάδες χιλιόμετρα δαντελένιων ακτών. Σαν χώρα όμως δυστυχώς καταγόμαστε μεταξύ των χωρών με τις υψηλότερες συχνότητες πνιγμών.
Οι χαρές της θάλασσας είναι πολλές και μεταξύ αυτών το κολύμπι είναι μία από τις μεγαλύτερες. Παρ' όλα αυτά όμως για να απολαύσουμε τις χαρές της θάλασσας θα πρέπει να τηρούμε απαράκλητα ορισμένους κανόνες οι οποίοι θα καταστήσουν ασφαλή την κολύμβηση και πραγματική απόλαυση την θάλασσα.

Μερικοί από τους κανόνες που δεν θα πρέπει να παρεβαίνουμε είναι οι εξής:

Μην κολυμπάτε ποτέ με γεμάτο στομάχι. Είναι ένας πασίγνωστος κανόνας που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά και που επαναλαμβάνεται πολλές φορές κατά την διάρκεια του καλοκαιριού κυρίως από μεγάλους προς μικρούς και τον οποίο δυστυχώς πολύ συχνά παρεβαίνουμε εκθέτοντας το εαυτό μας σε σοβαρούς κινδύνους.
Συχνά οι μεγάλοι φωνάζουν αυτήν την εντολή στα παιδιά αλλά οι ίδιοι των παραβαίνουν με αποτέλεσμα συχνότερα τα θύματα να είναι μεγάλοι. Το βαρύ στομάχι δρα με πολλούς τρόπους καθιστώντας το κολύμπι προβληματικό και επικίνδυνο.
Μην κολυμπάτε όταν δεν αισθάνεστε καλά. Το κολύμπι θα πρέπει να θεωρείται σαν μία ευχάριστη και απολαυστική άσκηση και με κανένα τρόπο δεν πρέπει να γίνεται με εξαναγκασμό ή από υποχρέωση.
Το κολύμπι απαιτεί εγρήγορση και καλή σωματική και ψυχική κατάσταση για να θεωρηθεί ωφέλιμο. Άτομα τα οποία για οποιονδήποτε λόγο δεν αισθάνονται καλά θα πρέπει να αποφεύγουν την κολύμβηση.
Πολλά δυστυχήματα στη θάλασσα έχουν σαν αιτία το γεγονός ότι το άτομο βούτηξε ή μπήκε στη θάλασσα έχοντας κάποιο πρόβλημα (ζάλη, πονοκέφαλο, τάση για λιποθυμία ή για έμετο, πυρετό, δύσπνοια, κοιλιακά ενοχλήματα, πόνους στο στήθος κ.α.).
Κολυμπάτε προσεκτικά σε άγνωστες θάλασσες. Πολλά ατυχήματα προκαλούνται από βουτιές σε άγνωστα μέρη ή από κολύμπι σε περιοχές με απότομα βαθιά νερά, ρεύματα κ.λπ.
Αποφεύγετε να κολυμπάτε σε απομονωμένες και απόμακρες παραλίες τις οποίες δεν γνωρίζετε και ιδιαίτερα όταν δεν υπάρχουν στο χώρο και άλλα άτομα που μπορούν να προσφέρουν κάποια βοήθεια σε ώρα ανάγκης.
Η υπερβολική εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας και ιδιαίτερα στις κολυμβητικές μας ικανότητες συχνά μας οδηγεί σε επικίνδυνες υπερβολές.
Μην αφήνετε τα παιδιά χωρίς εποπτεία να κολυμπούν. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο όσο μικρότερα είναι τα παιδιά και όσο πιο άγνωστες είναι οι παραλίες. Παιδιά τα οποία δεν γνωρίζουν κολύμπι ευνόητο είναι ότι χρειάζονται ακόμη μεγαλύτερη επιτήρηση. Κάθε άτομο δεν θα πρέπει να αναλαμβάνει την εποπτεία περισσοτέρων των δύο παιδιών.
Αποφεύγετε το νυκτερινό κολύμπι. Η κολύμβηση στο σκοτάδι ή ακόμη και υπό το φως της πανσελήνου εγκυμονεί σημαντικούς κινδύνου αφού η ορατότητα είναι περιορισμένη και η επικοινωνία περιορίζεται μόνο με την ομιλία και τις φωνές.
Αποφεύγετε να κολυμπάτε μετά από κατάχρηση αλκοόλ. Το οινόπνευμα εκτός του ότι μειώνει σημαντικά τις αντιδράσεις μας συχνά μας κάνει να υποεκτιμάμε τους κινδύνους.
Παράλληλα οι έμετοι που συχνά προκαλούνται όταν το άτομο βρίσκεται σε κατάσταση μέθης ή ημιμέθης επιδεινώνονται με την πίεση που ασκεί το νερό στην κοιλιά και στο στομάχι μας με αποτέλεσμα ο κίνδυνος πνιγμού να πολλαπλασιάζεται στα άτομα αυτά.
Άτομα τα οποία πάσχουν από σοβαρές παθήσεις θα πρέπει πάντα στην αρχή του καλοκαιριού και ίσως και κατά καιρούς ενδιάμεσα να επισκέπτονται τον γιατρό τους και να ζητούν την άδεια του για κολύμπι.
Οι ανωτέρω κανόνες είναι βασικοί και πρέπει να τηρούνται διότι είναι κρίμα ένας λαός θαλασσινός όπως είμαστε εμείς οι Έλληνες να θρηνούμε κάθε χρόνο τόσα θύματα.


Οδηγίες για τους κολυμβητές

Πηγή: Κέντρο Έρευνας και Πρόληψης των Ατυχημάτων σε Παιδιά και Νέους (ΚΕΠΠΑ), http://www.watersafety.gr/

Να κολυμπάτε πάντα με παρέα. Ποτέ μόνοι!
Περιμένετε να περάσουν 4 ώρες από το φαγητό για να κολυμπήσετε.
Τα οινοπνευματώδη ποτά και η κολύμβηση είναι επικίνδυνος συνδυασμός.
Μην κολυμπάτε όταν οι καιρικές συνθήκες είναι κακές (ειδικά όταν βρέχει) και σε θάλασσα με μεγάλα κύματα ή ισχυρά ρεύματα.
Μην κάνετε βουτιές σε άγνωστα ή θολά νερά ή σε περιοχές με βράχια και πέτρες.
Στις οργανωμένες παραλίες, μην περνάτε τις σημαδούρες που ορίζουν τη ζώνη κολύμβησης.
Στις μη οργανωμένες παραλίες, μην κολυμπάτε στα ανοιχτά, εκεί όπου περνάνε βάρκες ή ταχύπλοα.
Αν κάνετε υποβρύχιο ψάρεμα ή καταδύσεις, να χρησιμοποιείτε πάντα τον εξοπλισμό ασφαλείας (σημαδούρα με σημαιάκι) και να είστε οπωσδήποτε μαζί με έμπειρο ενήλικα.
Μη σπρώχνετε και μη βυθίζετε τους άλλους στο νερό.
Βγείτε από το νερό αν δεν νοιώθετε καλά, αν φοβάστε ή κρυώνετε.
Καλέστε για βοήθεια αν νοιώσετε κίνδυνο.
Αν κάποιος κινδυνεύει στο νερό βρείτε ένα αντικείμενο που επιπλέει και ρίχτε το κοντά του για να πιαστεί. Παράλληλα φωνάξτε για βοήθεια. Προσοχή μην πλησιάσετε το θύμα γιατί μπορεί να κινδυνέψετε και εσείς αν πιαστεί πάνω σας.
Έχετε μαζί σας, στην παραλία, στο αυτοκίνητο, στη βάρκα, το κουτί πρώτων βοηθειών
Μάθετε καρδιοαναπνευστική ανάνηψη και να θυμάστε το τηλέφωνο των πρώτων βοηθειών(166).

[kostas katsenos]

Πηγή: Κέντρο Έρευνας και Πρόληψης των Ατυχημάτων σε Παιδιά και Νέους (ΚΕΠΠΑ), http://www.watersafety.gr/

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΝΙΓΜΟΥΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΦΗΒΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Πνιγμοί και παρ'ολίγον πνιγμοί: το πρόβλημα

Οι πνιγμοί και οι παρ' ολίγον πνιγμοί αποτελούν σημαντικότατη αιτία θανάτου και νευρολογικών βλαβών στην παιδική ηλικία. Μάλιστα ακόμη και μετά από προσπάθειες καρδιοαναπνευστικής ανάνηψης, πολλά από τα θύματα των πνιγμών μεταφέρονται στα Εξωτερικά Ιατρεία των νοσοκομείων ήδη νεκρά ή με μόνιμη εγκεφαλική βλάβη.
Ο πνιγμός μπορεί να συμβεί σε λίγα δευτερόλεπτα. Το μικρό παιδί βυθίζεται στο νερό και πνίγεται σιωπηλά. ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΚΡΑΥΓΗ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ! Το παιδί μπορεί να πνιγεί σε χρόνο τόσο λίγο όσο είναι το χρονικό διάστημα που χρειάζεστε για να απαντήσετε το τηλέφωνο!

Σας παρουσιάζουμε μερικά από τα μέτρα που μπορείτε να πάρετε για να προφυλάξετε το παιδί σας από πνιγμό. Τυπώστε τη λίστα αυτή και δώστε την στους γνωστούς σας με παιδιά.

Ποτέ μην αφήνετε το παιδί σας χωρίς επίβλεψη μέσα ή κοντά σε νερό!
Μη χρησιμοποιείτε συσκευές επίπλευσης (μπρατσάκια, φουσκωτές. κουλούρες κλπ) ως υποκατάστατα της επίβλεψης.
Φροντίστε να μάθει το παιδί σας κολύμβηση όσο το δυνατόν νωρίτερα (συνήθως μετά τα 4 έτη), από εξειδικευμένους εκπαιδευτές. Είναι προτιμότερο να συμμετέχετε μαζί του στα μαθήματα κολύμβησης.
Μη θεωρήσετε ποτέ ότι το παιδί σας είναι "απρόσβλητο" από πνιγμό κι ας ξέρει καλή κολύμβηση. Τα μικρά παιδιά (ειδικά τα κάτω των 6 ετών) πρέπει να παρακολουθούνται στενά από ενήλικα όσο κολυμπάνε.

Διδάξετε το παιδί σας ότι δεν πρέπει ποτέ να κολυμπά μόνο του!
Μάθετε καρδιοαναπνευστική ανάνηψη.

Στο σπίτι
Αν το παιδί σας είναι μικρό, να είστε συνεχώς μαζί του όταν κάνει μπάνιο.
Αδειάστε τη μπανιέρα μόλις τελειώσετε το μπάνιο.
Μην αφήνετε ποτέ το μεγαλύτερο παιδί να επιβλέπει το μικρότερο.
Να έχετε την πόρτα του μπάνιου κλειδωμένη, ώστε να μην μπορεί να μπει το παιδί χωρίς να το αντιληφθείτε.


Στην πισίνα
Αν έχετε πισίνα στο σπίτι σας φροντίστε να την ΠΕΡΙΦΡΑΞΕΤΕ ΠΛΗΡΩΣ. Τοποθετήστε πόρτα που κλείνει και ασφαλίζει αυτόματα. Όλες οι πόρτες και τα παράθυρα που οδηγούν στην πισίνα πρέπει να είναι ασφαλή και να εμποδίζουν την πρόσβαση των μικρών παιδιών στην πισίνα. Μάλιστα καλό είναι οι πόρτες να έχουν και ανιχνευτή κίνησης με συναγερμό που να ειδοποιεί όταν κάποιος μπαίνει στο χώρο της πισίνας. Βέβαια τα προστατευτικά κάγκελα και οι "αποτελεσματικές" πόρτες είναι μέτρα πρόληψης, αλλά δεν μπορούν επ' ουδενί να υποκαταστήσουν την επίβλεψη! Προσέχετε να μην υπάρχουν τραπέζια και καρέκλες κοντά στην περίφραξη της πισίνας, γιατί μπορεί το παιδί να σκαρφαλώσει και να μπει στην πισίνα.
Βγάλτε τα παιχνίδια από το χώρο της πισίνας, γιατί ένα παιδί που παίζει με τα παιχνίδια μπορεί να πέσει μέσα στο νερό.
Να έχετε ένα τηλέφωνο δίπλα στην πισίνα. Έτσι δεν θα χρειαστεί να αφήσετε μόνο του το παιδί αν κάποιος σας καλέσει. Να έχετε δίπλα στο τηλέφωνο τα νούμερα ανάγκης.
Φροντίστε να υπάρχει δίπλα στην πισίνα ο εξοπλισμός διάσωσης (σχοινί, κουλούρα κλπ).

Στη θάλασσα
Να παίζετε μαζί με το παιδί στα ρηχά, μέχρι να εξοικειωθεί με το νερό.
Μην το αναγκάζετε να μπει στο νερό αν φοβάται.
Να του επισημαίνετε συνεχώς τους πιθανούς κινδύνους.
Χρησιμοποιήστε σωσίβιο ή άλλη συσκευή επίπλευσης αν το παιδί δεν ξέρει καλό κολύμπι.
Κανένα σωστικό μέσο δεν υποκαθιστά τη συνεχή επίβλεψη από τους γονείς.


Στη βάρκα
Φορέστε στο παιδί σωσίβιο όταν είναι επιβάτης ή όταν ασχολείται με θαλάσσιο σπορ.
Να έχετε τόσα σωσίβια στη βάρκα όσοι και οι επιβάτες. Επίσης βεβαιωθείτε ότι υπάρχουν στη βάρκα όλα τα απαιτούμενα σωστικά μέσα και πυροσβεστήρας.

Να οδηγείτε νηφάλιος, σεβόμενος τους κανόνες θαλάσσιας κυκλοφορίας και τα όρια ταχύτητας, να ξέρετε τον προορισμό σας και να έχετε τα απαραίτητα όργανα ναυσιπλοΐας.
Μάθετε το δελτίο καιρού πριν να ξεκινήσετε.
Αν γίνει ατύχημα και ανατροπή της βάρκας, να μείνετε κρατημένοι πάνω της.

Στα σπορ
Απαραίτητο το σωσίβιο. Το σωσίβιο στη θάλασσα είναι ότι και η ζώνη ασφαλείας στο αυτοκίνητο. Βεβαιωθείτε ότι το παιδί φορά το σωστό μέγεθος. Δείξετε στα παιδιά πώς χρησιμοποιείται.
Βεβαιωθείτε ότι οι καιρικές συνθήκες είναι κατάλληλες για τη διεξαγωγή του σπορ.
Στο θαλάσσιο σκι πρέπει ο οδηγός της βάρκας να είναι έμπειρος, να κρατά τις αποστάσεις ασφαλείας από την στεριά και τα άλλα σκάφη. Επίσης είναι απαραίτητο μέσα στο ταχύπλοο να υπάρχουν δύο άτομα (ο ένας οδηγεί και ο άλλος προσέχει τον σκιέρ).
Φορέστε το κράνος και τον υπόλοιπο προστατευτικό εξοπλισμό σε όποιο σπορ απαιτείται (πχ ράφτινγκ).

Πρώτες βοήθειες

Βγάλτε αμέσως το παιδί από το νερό.
Αν το παιδί σας διατηρεί τις αισθήσεις του, τυλίξτε το με μία πετσέτα. Πηγαίνετε αμέσως στον ιατρό ή στο νοσοκομείο, ακόμη και αν το παιδί απλώς βυθίστηκε μέσα στο νερό. Οι επιπτώσεις από το ατύχημα μπορεί να φανούν αργότερα.
Αν το παιδί σας είναι αναίσθητο, δείτε αν έχει τίποτε στο στόμα του και αφαιρέστε το. Τυλίξτε το παιδί με μία πετσέτα και γυρίστε το στο πλάι. Τραβήξετε το κεφάλι προς τα πίσω και ανυψώστε την κάτω σιαγόνα προκειμένου η γλώσσα να μην εμποδίζει τη δίοδο του αέρα.
Στο μεταξύ ζητήστε από κάποιον να καλέσει το 166.

Καρδιοαναπνευστική ανάνηψη

Το παιδί στο οποίο έγινε έγκαιρα καρδιοαναπνευστική ανάνηψη, έχει 5πλάσια πιθανότητα να μην παρουσιάσει επιπλοκές ύστερα από έναν παρ' ολίγον πνιγμό.

[kostas katsenos]

Πνιγμός
Πνιγμός είναι όλα τα ασφυκτικά φαινόμενα και οι πολύπλοκες βιοχημικές μεταβολές και διαταραχές που ακολουθούν την απόφραξη των αεροφόρων οδών από βύθιση του σώματος στο νερό.

Πρώτες βοήθειες
Υπάρχει διαφορά μεταξύ του πνιγμού σε γλυκό νερό και του πνιγμού στη θάλασσα.

Στην πρώτη περίπτωση το νερό από τις κυψελίδες λόγω διαφοράς οσμωτικής πίεσης μετακινείται γρήγορα προς τα πνευμονικά τριχοειδή και την κυκλοφορία του αίματος με όλα τα επακόλουθα:
Aραίωση των ηλεκτρολυτών
Kαταστροφή ερυθρών αιμοσφαιρίων
Yπέρμετρη αύξηση του όγκου του αίματος που κυκλοφορεί
Kαρδιακή ανεπάρκεια
Kοιλιακή μαρμαρυγή

Αντίθετα, όταν το υπέρτονο θαλασσινό νερό που περιέχει 3% χλωριούχο νάτριο μπει στις κυψελίδες, τότε θα τραβήξει κυριολεκτικά το νερό από τα κύτταρα και την κυκλοφορία του αίματος μέσα σε αυτές και θα προκαλέσει μεγάλη αιμοσυμπύκνωση, ελάττωση του όγκου του αίματος, οξύ πνευμονικό οίδημα, υποξία και θάνατο.

Η εισπνοή μικρής ποσότητας νερού, γλυκού ή αλμυρού, προκαλεί έντονο ερεθισμό του λάρυγγα, που θα οδηγήσει σε λαρυγγόσπασμο, ο οποίος θα εμποδίσει μεν την είσοδο νερού στους πνεύμονες, αλλά θα σταματήσει και τον πνευμονικό αερισμό. Έτσι προκαλούνται προοδευτικά υποξία, απώλεια της συνείδησης και λύση του λαρυγγόσπασμου, οπότε ελεύθερα πια το νερό μπαίνει στους πνεύμονες. Αυτό το γεγονός εξηγεί και τα διάφορα στάδια του πνιγμού:

Αρχικά το θύμα βυθίζεται κρατώντας την αναπνοή του, ξαναγυρίζει στην επιφάνεια κάνοντας άτακτες και απεγνωσμένες κινήσεις και βυθίζεται ξανά.
Στο δεύτερο στάδιο, σε μία εισπνοή μέσα στο νερό εισροφά μια μικρή ποσότητα νερού, η οποία προκαλεί λαρυγγόσπασμο και το θύμα χάνει τις αισθήσεις του.
Στο τρίτο στάδιο, μετά τη λύση του σπασμού, οι πνεύμονες γεμίζουν ενεργητικά νερό, το σώμα γίνεται πιο βαρύ και βυθίζεται.
Στο 15% περίπου των θανατηφόρων περιπτώσεων πνιγμού τα άτομα δεν εισροφούν μεγάλη ποσότητα νερού, αλλά πεθαίνουν από ασφυξία λόγω του λαρυγγόσπασμου. Αυτό το γεγονός πολλές φορές σώζει το θύμα, όταν στη φάση του λαρυγγόσπασμου, και πριν ακόμη εισροφήσει μεγάλη ποσότητα νερού, ανασυρθεί και έγκαιρα εφαρμοστεί τεχνητή αναπνοή. Το άτομο τις περισσότερες φορές είναι αναίσθητο, και ψυχρό μυϊκά, ενώ δεν υπάρχει μυϊκός τόνος. Ο σφυγμός δύσκολα ψηλαφίζεται και η αναπνοή έχει σταματήσει, ενώ υπάρχουν αφρώδεις εκκρίσεις από το στόμα και τη μύτη και σημεία οξέος πνευμονικού οιδήματος. Αν το θύμα έχει καταπιεί μεγάλη ποσότητα νερού, παρατηρείται διάταση της κοιλιάς και είναι αναμενόμενος ο εμετός που μπορεί στη φάση της ανάνηψης να προκαλέσει νέα εισρόφηση. Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στο πώς θα ανασυρθεί αυτός που πνίγεται από το νερό. Πολλές φορές το άτομο που σπεύδει για βοήθεια παρασύρεται από το θύμα και πνίγεται και το ίδιο. Το θύμα, στην προσπάθειά του να σωθεί, γαντζώνεται κυριολεκτικά επάνω στο σωτήρα του και τον παρασύρει στο βυθό.

Ο βασικός κανόνας της διάσωσης στο νερό είναι: "Πέταξε, ρυμούλκησε, κωπηλάτησε και μόνο τότε πήγαινε". Όταν το θύμα βρίσκεται κοντά στην ακτή, τότε μπορεί να του πετάξουμε ένα σκοινί, μια πετσέτα ή ένα ξύλο και να το τραβήξουμε στη στεριά. Αν μπορούμε να πλησιάσουμε το θύμα πατώντας στο βυθό, σπρώχνουμε προς το μέρος του ένα πλωτό αντικείμενο (σαμπρέλα αυτοκινήτου, σωσίβιο ή ένα πλαστικό στρώμα θαλάσσης) για να κρατηθεί ώσπου να φτάσει βοήθεια. Αν υπάρχει διαθέσιμη βάρκα, πλησιάζουμε το θύμα και το αφήνουμε να κρατηθεί από αυτήν ή από το κουπί ή το τραβάμε μέσα με προσοχή.

Ποτέ δεν προσπαθούμε να σώσουμε το θύμα μέσα στο νερό χωρίς να έχουμε την κατάλληλη εκπαίδευση. Μόνο με την άμεση εφαρμογή τεχνητής αναπνοής στόμα με στόμα μπορεί να σωθεί ένα άτομο που πνίγεται, δηλαδή μόλις βγει από το νερό και πριν ακόμη μεταφερθεί στην ακτή. Η καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση δεν μπορεί να εφαρμοστεί μέσα στο νερό και κάθε τέτοια προσπάθεια αποτελεί χάσιμο χρόνου. Στην επιφάνεια του νερού θα αρκεστούμε μόνο στην τεχνητή αναπνοή, που αρχίζει με δέκα δυνατές εμφυσήσεις για να περάσει ο αέρας μέσα από τους γεμάτους με νερό αεραγωγούς.Αν το στομάχι του θύματος είναι γεμάτο με νερό και εφόσον δεν υπάρχουν ενδείξεις κάκωσης της σπονδυλικής στήλης, μόλις το θύμα φτάσει στην ακτή, στρέφετε το κεφάλι του στο πλάι και πιέζετε ελαφρά το επιγάστριο. Μπορείτε επίσης να τοποθετήσετε το θύμα χωρίς χρονοτριβή πρηνηδόν και να τον ανασηκώσετε βάζοντας τα χέρια κάτω από την κοιλιά του. Στην ακτή, και εφόσον υπάρχει δυνατότητα, αντιμετωπίζεται το σοκ, χορηγείται οξυγόνο 100% και με πίεση διασωληνώνεται η τραχεία στο θύμα που είναι ακόμη αναίσθητο και μεταφέρεται γρήγορα στο νοσοκομείο.

Όταν υπάρχει υποψία κάκωσης σπονδυλικής στήλης, και μάλιστα της αυχενικής μοίρας, ταυτόχρονα με την τεχνητή αναπνοή τοποθετείτε το θύμα σε μια στερεή επιφάνεια που επιπλέει, όπως μια σανίδα ξύλου. Αν το θύμα επιπλέει με το πρόσωπο προς το νερό, προσπαθείτε να το φέρετε σε ύπτια θέση με τις λιγότερες δυνατές κινήσεις. Ευθειάζετε το κεφάλι με το σώμα του θύματος. Τοποθετείτε το ένα χέρι σας κάτω από το άνω άκρο στη μασχάλη του. Στρέφετε το σώμα του σπρώχνοντας τον ώμο του και ενώ διατηρείτε το κεφάλι του στην ίδια ευθεία με το σώμα του. Η προσπάθεια ανάνηψης σε ένα άτομο που πνίγεται χρειάζεται περισσότερο χρόνο από ό,τι σε άλλες περιπτώσεις.

Η υποθερμία του σώματος του θύματος που προκαλείται σε βύθιση σε νερό με θερμοκρασία μικρότερη των 21° C προστατεύει τα ζωτικά του όργανα από την έλλειψη οξυγόνου. Επίσης, η έκθεση στο κρύο νερό ενεργοποιεί συγκεκριμένα αντανακλαστικά που μπορεί να διατηρήσουν βασικές ζωτικές λειτουργίες μεγάλο χρονικό διάστημα. Επομένως, η υποθερμία και τα προστατευτικά αντανακλαστικά μπορεί να παρατείνουν σημαντικά την ανοχή του αρρώστου στην υποξία.

[kostas katsenos]

Καλοκαιρινά τσιμπήματα και πως να τα αντιμετωπίσετε


Είναι απίστευτο το πόσο εύκολα μπορούν να χαλάσουν οι καλοκαιρινές διακοπές μας από απρόσμενους και απρόσκλητους επισκέπτες οι οποίοι το μόνο που κάνουν είναι να αφήνουν τα σημάδια τους και να φεύγουν.
Μιλάμε βέβαια για τα τσιμπήματα από τσούχτρες, σφήκες, μέλισσες, σκορπιούς και φίδια. Τα τσιμπήματα από τα κουνούπια και τις σκνίπες θεωρούνται πιο αθώα και σπανιότερα δημιουργούν προβλήματα.

Οι τσούχτρες αποτελούν το πρόβλημα της φετινής χρονιάς αφού κατά εκατομμύρια επισκέπτονται τις ελληνικές ακτές δημιουργώντας πανικό στους λουόμενους. Η ιδιαιτερότητα των φετινών κλιματολογικών συνθηκών ευνόησε τον άκρατο πολλαπλασιασμό τους και κυρίως την μετανάστευση τους προς τις ακτές.
Η επαφή με τις τσούχτρες σπάνια οδηγεί σε σοβαρά προβλήματα και μόνο σε ορισμένα ευαίσθητα και αλλεργικά άτομα. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων η περιοχή του σώματος που ήλθε σε επαφή με την τσούχτρα παρουσιάζει μία έντονη κοκκινίλα με ή χωρίς φούσκωμα που συνοδεύεται από έντονο τσούξιμο, πόνο ή φαγούρα. Τα ενοχλήματα αυτά προκαλούνται από μία τοξική ουσία που απελευθερώνεται από τα πλοκάμια της τσούχτρας.

Αν συμβεί λοιπόν να σας τσιμπήσει τσούχτρα κάντε τις εξής απλές ενέργειες. Απομακρύνεται τα τυχόν κολλημένα στο σώμα σας πλοκάμια της τσούχτρας όχι με γυμνά χέρια διότι αυτό θα οδηγήσει σε κόλλημα των πλοκαμιών στα χέρια σας και κατά συνέπεια μεταφορά του ερεθισμού και στα χέρια σας. Αν δεν υπάρχει καλύτερος και προσφορότερος τρόπος γεμίστε την χούφτα σας με άμμο και τρίψτε το σημείο του σώματος που είναι κολλημένα τα πλοκάμια της τσούχτρας.
Τοποθετείστε στο σημείο του τσιμπήματος πάγο ή κρύες κομπρέσες. Αυτό περιορίζει τα τοπικά φαινόμενα από το δέρμα.
Αλείψτε την πάσχουσα περιοχή με κορτιζονούχο κρέμα. Η κρέμα αυτή περιορίζει την τοπική φλεγμονώδη αντίδραση και ανακουφίζει γρήγορα από το τσούξιμο και την φαγούρα.

Αν δεν υπάρχει τέτοια κρέμα χρησιμοποιείστε κομπρέσες με ξυδόνερο (1 μέρος ξύδι και 3 νερό). Με τον τρόπο αυτό αντιμετωπίζετε η φαγούρα και το τσούξιμο.
Πάρτε κάποιο χάπι αντισταμινικό. Με το χάπι αντιμετωπίζονται συστηματικότερα τα συμπτώματα. Η ανάγκη για χάπια τέτοιου είδους είναι μεγαλύτερη όσο μεγαλύτερη είναι η έκταση του προσβληθέντος δέρματος.
Τέλος αν τα συμπτώματα είναι έντονα και ιδιαίτερα αν δεν υποχωρούν μετά την εφαρμογή των τοπικών μέτρων ίσως απαιτηθεί η διενέργεια κάποιας ενέσεως κορτιζόνης.
Τα τσιμπήματα από έντομα μέλισσας ή σφήκας προκαλούν μία τοπική φλεγμονώδη αντίδραση του δέρματος που είναι, αποτέλεσμα του δηλητηρίου που εισχωρεί στον οργανισμό μας με το κεντρί του εντόμου.

Τοπική κοκκινίλα, πρήξιμο πόνος ή φαγούρα είναι τα κύρια συμπτώματα στο σημείο του τσιμπήματος που μπορούν να διαρκέσουν από αρκετές ώρες μέχρι αρκετές ημέρες. Ευτυχώς στην πλειονότητα των περιπτώσεων τα τσιμπήματα αυτού του είδους δεν είναι επικίνδυνα και οι περισσότεροι από τους ενήλικες χρειάζονται αρκετές εκατοντάδες τσιμπημάτων τον ίδιο χρόνο για να κινδυνεύσουν. Τσιμπήματα όμως στο στόμα ή στο λαιμό προκαλούν πρήξιμο που δυσκολεύει την αναπνοή και γι΄αυτό θεωρούνται πιο επικίνδυνα.

Η αφαίρεση του κεντριού είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει το άτομο που τσιμπήθηκε από σφήκα ή μέλισσα. Η αφαίρεση μπορεί να γίνει με τα νύχια ή με ένα τσιμπιδάκι. Προσοχή χρειάζεται να μην γίνει προσπάθεια αφαιρέσεως του κεντριού με πίεση (ζούληγμα) της περιοχής που είναι καρφωμένο με τα δάκτυλα ή με τα νύχια μας διότι μπορεί αντί να βγει το κεντρί προς τα έξω να σπρωχθεί ακόμα πιο βαθιά.
Τοπική εναπόθεση πάγου ψυχρών επιθεμάτων, κορτιζονούχου αλοιφής ή και η λήψη κάποιου αντισταμινικού χαπιού σίγουρα θα απαιτηθούν για την ανακούφιση από τα συμπτώματα.

Σπάνια υπερευαίσθητα άτομα μπορούν να παρουσιάσουν αναφυλακτική αντίδραση στο τσίμπημα σφήκας ή μέλισσας που εκδηλώνεται με σοβαρή υπόταση, έντονο ιδρώτα, δύσπνοια και μελάνιασμα.
Τα άτομα αυτά απαιτούν άμεση ιατρική βοήθεια και να γνωρίζουν την υπερευαισθησία τους θα πρέπει να είναι εκπαιδευμένα να κάνουν μόνοι τους μία ένεση αδρεναλίνης την οποία θα πρέπει να φέρουν πάντοτε μαζί τους. Επίσης τα άτομα με γνωστή υπερευαισθησία θα πρέπει να φέρουν κάποια σήμανση (ταυτότητα στο χέρι ή στο λαιμό) που να αποκαλύπτει την ευαισθησία τους για την περίπτωση που χάσουν τις αισθήσεις των και δεν μπορούν να πληροφορήσουν το περιβάλλον τους.
Τα τσιμπήματα από σκορπιούς και τα δαγκώματα από φίδια είναι πιο σπάνια και ευτυχώς για τα ελληνικά δεδομένα σπάνια και αυτά βάζουν σε κίνδυνο την ζωή του ατόμου που δέχθηκε το τσίμπημα ή το δάγκωμα.

Οι τοπικές δερματικές αντιδράσεις είναι οι αυτές με τα τσιμπήματα από μέλισσες και σφήκες με μόνη διαφορά τον εντονότατο τοπικό πόνο που προκαλείται στο μέρος του τσιμπήματος ή του δαγκώματος.
Τα γενικά τοπικά μέτρα θα πρέπει να εφαρμόζονται (πάγος, παγωμένα επιθέματα, αλοιφή) ενώ η χορήγηση του αντιϊσταμινικού χαπιού θα πρέπει να συνοδεύεται και από την χορήγηση κάποιου παυσίπονου για την αντιμετώπιση του ισχυρού πόνου.
Η ανάγκη για ένεση κορτιζόνης στις περιπτώσεις αυτές είναι πιο συχνή ενώ για τα υπερευαίσθητα και αλλεργικά άτομα ισχύει ότι έχει λεχθεί και ανωτέρω για τσιμπήματα από σφήκες και μέλισσες (ένεση αδρεναλίνης, ταυτότητα κλπ).

Η χάραξη με ξυραφάκι ή μαχαίρι του μέρους του δέρματος που έχει δαγκωθεί από φίδι με στόχο την αιμορραγία και την απομάκρυνση του δηλητηρίου δεν συνιστάται σήμερα διότι μπορεί να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα δηλ. είσοδο μεγαλύτερης ποσότητας δηλητηρίου στην κυκλοφορία.
Το ρούφηγμα επίσης με το στόμα του δηλητηρίου από κάποιο άλλο άτομο θα πρέπει να γίνεται με προσοχή και εφ' όσον δεν υπάρχουν πληγές στο στόμα του ατόμου που θα κάνει το ρούφηγμα.
Τέλος για τα φίδια και τους σκορπιούς καλό θα είναι το άτομο να προσφεύγει στο πλησιέστερο οργανωμένο ιατρεία γιατί ίσως απαιτηθεί η διενέργεια ειδικού αντιοφικού ορού.<o>



Οδηγός προστασίας από την ηλιακή ακτινοβολία
Περιορίστε την έκθεση στον ήλιο τις ώρες που η ακτινοβολία του είναι ισχυρότερη, δηλ. 10πμ - 4μμ.

Φοράτε καπέλα και μπλουζάκια με μακρύ μανίκι όταν είστε έξω στον ήλιο. Διαλέγετε εφαρμοστά υφάσματα για μεγαλύτερη προστασία από τις ακτίνες του ήλιου.

Πάντα να ξαναβάζετε το αντιηλιακό όταν βγαίνετε από το νερό κι ας ισχυρίζεται ο κατασκευαστής ότι το αντιηλιακό είναι αδιάβροχο.

Χρησιμοποιείτε το ιδιαίτερα όταν βρίσκεστε σε μεγάλο υψόμετρο και ασχολείστε με δραστηριότητες όπως ορειβασία, σκι ή πεζοπορία.

Μη ξεγελιέστε από μια συννεφιασμένη ή και βροχερή μέρα, οι ακτίνες του ήλιου είναι και τότε επιβλαβείς.

Ιδιαίτερα τα άτομα που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για την εμφάνιση μελλοντικά καρκίνου του δέρματος, πρέπει να βάζουν καθημερινά αντιηλιακό. Ομάδες υψηλού κινδύνου είναι οι εργαζόμενοι σε εξωτερικούς χώρους, οι αγρότες, οι ανοιχτόχρωμοι κ.ά.

Εάν εμφανιστεί αλλεργική αντίδραση από το αντιηλιακό (ερυθρότητα, κνησμός ή τσούξιμο στο δέρμα), σταματήστε το αμέσως και επισκεφτείτε τον δερματολόγο σας.

Προσοχή στις αντανακλώσες επιφάνειες! Η άμμος, το χιόνι, το νερό της θάλασσας, αντανακλούν την ακτινοβολία του ηλίου. Έτσι, το να κάθεστε στη σκιά μιας ομπρέλας ή ενός δένδρου, δεν είναι επαρκής προστασία.

Μεγάλη προσοχή στα ΠΑΙΔΙΑ:
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ ΑΝΤΙΗΛΙΑΚΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΩΝ 6 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΩ.
Εκπαιδεύστε τα παιδιά σας στη χρήση αντιηλιακών

Γνωρίζουμε ότι τα ανθεκτικά στο νερό (water-resistant) αντιηλιακά είναι καλά για 40' κολυμβήσεως, ενώ τα αδιάβροχα (waterproof) είναι αποτελεσματικά για 80' περίπου.

ΓΕΝΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ:
ΑΠΛΩΝΕΤΕ ΤΟ ΑΝΤΙΗΛΙΑΚΟ (ανεξαρτήτως του δείκτη), ΚΑΘΕ ΩΡΑ και ΑΚΟΜΑ ΣΥΧΝΟΤΕΡΑ ΑΝ ΜΠΑΙΝΟΒΓΑΙΝΕΤΕ ΣΤΟ ΝΕΡΟ.

πηγή http://www.ekab.gr/hl-aktinobolia.html


Εξάντληση από ζέστη
Προκαλείται από απώλεια νερού και αλατιού από το σώμα, λόγω υπερβολικής εφίδρωσης

Αν νοιώσετε:

Πονοκέφαλος, ίλιγγος και σύγχυση
Ανορεξία και ναυτία
Εφίδρωση με ωχρό υγρό δέρμα
Κράμπες στα χέρια και στα πόδια
Γρήγορος, αδύναμος σφυγμός και αναπνοή


Αγωγή:

Μετακινείστε τον πάσχοντα σε δροσερό μέρος
Ξαπλώστε τον και ανασηκώστε τα πόδια
Δώστε του άφθονο νερό, διαλύστε ένα κουτάλι του γλυκού αλάτι σε 1 λίτρο νερού
Συμβουλέψτε να επισκεφθεί γιατρό
Αν έχει μειωμένες αντιδράσεις, τοποθετείστε τον σε θέση ανάνηψης - καλέστε 166

πηγή http://www.ekab.gr/eksantlisi.html


Θερμοπληξία
Αν νοιώσετε μετά από πολύωρη έκθεση σε θερμό (και υγρό) περιβάλλον:
Πονοκέφαλο
Υψηλό πυρετο (πάνω από 41 έως 42 βαθμούς Κελσίου)
Ταχυκαρδία
Δυσφορία
Ζάλη
Ναυτία
Έμετους
Απώλεια συνειδήσεως
Δέρμα ξηρό, θερμό και πολύ κόκκινο
είναι μερικά από τα συμπτώματα της θερμοπληξίας (μεγάλη αύξηση της θερμότητας του ανθρώπινου σώματος επειδή εμποδίζεται η αποβολή της λόγω της υψηλής και υγρής θερμοκρασίας του περιβάλλοντος).

Βοήθεια - Οδηγίες

Εάν βρεθούμε αντιμέτωποι με περίπτωση θερμοπληξίας, θα πρέπει να γίνουν τα ακόλουθα μέχρι να φτάσει γιατρός ή να μεταφερθεί ο ασθενής σε νοσοκομείο:
Ο θερμόπληκτος, χωρίς καθυστέρηση, θα πρέπει να μεταφερθεί σε σκιερό, δροσερό και αν είναι δυνατόν αεριζόμενο μέρος.
Να ξαπλώσει ανάσκελα και να απομακρυνθούν όλοι όσοι από περιέργεια ή ενδιαφέρον τού εμποδίζουν τον αερισμό.
Να τροφοδοτείται με αέρα χρησιμοποιώντας κάθε πρόχειρο μέσο (βεντάλιες, χαρτόνια κ.λπ.).
Να αφαιρούνται τα βαριά ρούχα, να τοποθετούνται ψυχρά επιθέματα και να βρέχεται με κρύο νερό όλο του το σώμα.
Αν μπορεί εκείνη τη στιγμή ο θερμόπληκτος να πιει υγρά, αξιοποιούμε αυτή τη δυνατότητα

πηγή http://www.ekab.gr/thermopliksia.html