Σποράδες 2010
Σκιάθος, Σκόπελος, Αλόννησος, Κυρα Παναγιά, Γιούρα, Σκάντζουρα
Κατηγιώργης
19-6-2010
Τέλος, η πολυαναμενόμενη στιγμή έφτασε. Ξυπνήσαμε πολύ νωρίς, ακόμα σκοτάδι στο Lugano, με το φόβο μη χάσουμε το πλοίο που θα αναχωρούσε από Ancona.
Πριν ανεβούμε στο πλοίο συναντήσαμε τον Toni (γνωστός και ως Meltemi στο Ιταλικό φόρουμ gommoni e motori). Ήταν η πρώτη φορά που συναντηθήκαμε, αλλά ήταν σαν να είμαστε γνωστοί εδώ και αρκετό διάστημα. Έχουμε πολλά κοινά, όπως η αγάπη για τη θάλασσα, το σκάφος, την Ελλάδα και τους θεούς της θάλασσας.
20-6-2010
Φτάσαμε Ηγουμενίτσα και αμέσως οδηγήσαμε σε ένα νέο αυτοκινητόδρομο. Έτσι φτάσαμε στον Κατηγιώργη (Μαγνησίας) αργά το απόγευμα.
Αφήσαμε τον Σταμούλη να παρκάρει το σκάφος και στη συνέχεια πήγαμε στο σπίτι για να φρεσκαριστούμε και να προετοιμαστούμε για τον Tonino για το βράδυ.
Το σπίτι του Tonino είναι στο πάνω μέρος της χώρας, σε δύο επίπεδα. Από τις βεράντες προσφέρεται μια όμορφη θέα των Σποράδων, της Σκιάθου, Σκοπέλου και Αλοννήσου.
Το βράδυ μας έκανε ένα παραδοσιακό ελληνικό τραπέζι ο Νίκος. Δοκιμάσαμε λαχανικά που φυτρώνουν μόνο σε βράχους στην παραλία τα οποία είναι πολύ νόστιμα.
Κατά τη διάρκεια του δείπνου δοκιμάσαμε το τσίπουρο στην ταβέρνα Αρέτα το οποίο είναι παρόμοιο με το ούζο.
Μετά συναντηθήκαμε με τον Σταμούλη «αύριο στις δέκα, κανένα άγχος φίλε μου».
21-06 2010
Με μία ώρα καθυστέρηση το τρακτέρ έβαλε όλο το τρέιλερ στο νερό. Οι Έλληνες δεν έχουν πρόβλημα να βάζουν στο νερό τα φρένα και τα ηλεκτρικά συστήματα.
Όπως είχα ξεκινήσει το φουσκωτό χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ο Richard, γνωστός και ως Amiciarara, θέλοντας να μάθει νέα μας.
Τον διαβεβαιώνω ότι όλα πήγαιναν καλά κι ότι θα βρισκόμαστε το απόγευμα. Η θάλασσα ήταν ήρεμη μπροστά στη Σκιάθο.
Δέσαμε το σκάφος, βάλαμε βαλίτσες, φωτογραφικό εξοπλισμό και άλλα πράγματα μέσα στο φουσκωτό.
Παρκάραμε το αυτοκίνητο στο σπίτι του Toni και στη συνέχεια πήγαμε στην ταβέρνα της Αρέτας για μεσημεριανό.
Παραδοσιακή κουζίνα με πολλές ποικιλίες και συνοδεία ξεχωριστής Ρετσίνας, παραδοσιακό Ελληνικό κρασί.
Είναι ένα όμορφο μέρος, με πλούσια μυρωδιά, περιστοιχίζεται από πεύκα μπροστά σε μια γαλαζοπράσινη θάλασσα.
Η ώρα περνάει ευχάριστα συζητώντας με τον Tonino ο οποίος είναι γνωστός εδώ στο Κατηγιώργη και τον εκτιμούν οι κάτοικοι της περιοχής κι αυτό με κάνει να γνωρίζω πολλούς απ’ τους κατοίκους της περιοχής.
Η θάλασσα είναι ήρεμη μπροστά απ’ τη Σκιάθο, αλλά ήρθε η ώρα να πούμε αντίο γιατί πρέπει να συνεχίσουμε το ταξίδι μας, την κρουαζιέρα.
Περάσαμε το κεφάλι της Σκιάθου, όπου υπάρχει μια όμορφη αμμουδιά.
Βάλαμε πλώρη αφήνοντας όλες τις βραχονησίδες στα αριστερά μας, κατευθείαν για το Λιμνονάρι της Σκοπέλου.
Στο πέρασμα Σκιάθου-Σκοπέλου η θάλασσα γίνεται λίγο κυματώδης, δύναμη 4 στη μάσκα.
Μερικές πιτσιλιές έρχονται στο σκάφος, αλλά το Valentino (ένα mar-co altura 6.4) είναι μαλακό και κινείται ευέλικτα προς τα εμπρός μέσα από τα κύματα.
Πηγαίνοντας στον κόλπο, το τηλέφωνο κουδουνίζει: ο Richard θέλει να μάθει που είμαστε.
Σε 1 λεπτό βρεθήκαμε στον κόλπο και συναντηθήκαμε στο λιμάνι.
Τον αναγνώρισα αμέσως, διότι τον είχα ήδη δει πριν από δύο χρόνια στο ίδιο μέρος, αλλά τότε δεν τον ήξερα. Χρειαστήκαμε ένα φόρουμ για να σπάσει ο πάγος και να γνωριστούμε.
Το βράδυ βρεθήκαμε όλοι στο δείπνο. Υπήρχε κι ο Italo, με ένα mar-co 26, γνωστός ως Italomenini sto φόρουμ, παρέα με τους φίλους του, τον Fabio, τον Filippo, την Simone και τα παιδιά τους.
Ο Amiciarara είναι πολύ καλός μεγάλος μάγειρας αλλά αυτό που με κατέπληξε είναι ότι είχαν μεταφέρει μια κάβα στα δύο φουσκωτά τους.
Η δεύτερη ημέρα χαρακτηρίστηκε από την αναχώρηση των Ιταλών που είχαν ήδη τελειώσει τις διακοπές τους στην Ελλάδα.
Πήραμε μεσημεριανό στην ψαροταβέρνα ΚΟΡΑΛΛΙ, μπροστά στα σκάφη μας.
Οι φίλοι που φεύγανε φόρτωσαν τις βαλίτσες τους στα σκάφη και ξεφόρτωσαν μερικά μπουκάλια γι αυτούς που θα έμεναν πίσω.
Δεν μπορούσαν να ξεκινήσουν πριν κρεμάσουν τη σημαία του φόρουμ.
Μια στροφή και ένα χαιρετισμό πριν βάλουν πλώρη για Καμμένα Βούρλα.
Την πρώτη εβδομάδα είχε ασταθή καιρό, λίγο συννεφιά και μια καταιγίδα το βράδυ.
Οι βόλτες μας ήταν περιορισμένες σε κοντινές παραλίες, περιστοιχισμένες από λευκά βράχια με πεύκα και κρυστάλλινα νερά. Απέναντι απ’ τον κόλπο του Πανόρμου είναι μια βραχονησίδα που έχει μια ρωγμή στη βόρεια πλευρά της και στο κάτω μέρος της μια σήραγγα που σου επιτρέπει να κολυμπήσεις στην άλλη πλευρά.
Κάνουμε μπάνια και σκι (μόνο το παιδί μου).
Εν τω μεταξύ, συναντηθήκαμε με φίλους του Richard, τον Sandrο και τη Daniela, στον Αγνώντα.
Κάναμε μια κρουαζιέρα σε ένα βόρειο όρμο της Σκοπέλου κοντά στον Άγιο Ιωάννη.
Αφήνω τις εικόνες να μιλήσουν...