Ήταν η ώρα της Κυριακής που όλοι είχαμε πέσει με τα μούτρα στον καλοψημένο οβελία όταν το τηλ του φίλου Παρασκευα χτύπησε και στην άλλη άκρη ήταν ο παιδίατρος του νησιού μας:
-Παρασκευα μήπως ο όμιλος έχει ένα σκάφος διαθέσιμο να πάει ένα νεογέννητο στην Κω και απο εκεί με πτήση στην Αθήνα μιας και είναι εξαιρετικά επείγουσα κατάσταση και δεν υπάρχει άλλο μέσο διαθέσιμο?
-γιατρέ το βλέπω και σε παίρνω..
Κατόπιν ο Παρασκευας τηλεφωνεί στον Αντώνη(vertigo)και αμέσως μετά στον γιατρό...
-Νικήτα σε δέκα λεπτά φεύγουμε από Λακκι...
οι δυο φίλοι άφησαν τις οικογένειες τους την ώρα του πασχαλινού τραπεζίου και σε λίγη ώρα το vertigo του Αντώνη ήταν στο νερό με την μηχανή αναμμένη περιμένοντας τον μικρο επιβάτη με τους γονείς του και τον παιδίατρο....
Στην συνέχεια ο Πήγασος του Αντώνη(vertigo) βγάζοντας πραγματικά φτερά πήγε σε 30 λεπτά τον μικρούλη στο Μαστιχαρι της Κω όπου πρόλαβε την πτήση και βρίσκετε ασφαλής πλέον σε νοσοκομείο της Αθήνας...
Γνωρίζω οτι ο Αντώνης, λόγω του χαρακτήρα του, είναι αντίθετος με αυτό το μήνυμα.....
..... όμως φίλε μου αυτά είναι που με κάνουν περήφανο που είμαι κι εγώ ένα κομμάτι αυτού του ομίλου.....