Αρχικό μήνυμα απο
mario
Δυστυχως παιδια τα νησια γενικα, και οι κατοικοι, εχουν αλλοιωθει, οχι μονον οι παραλιες.
Εχουν 'μεταλλαχτει' τα νησια. καμμια σχεση με τα παλια χρονια την απλοτητα και την φιλοξενια.
H ανεχεια, η δυστυχια, η φτωχια, η απομονωση και εγκαταλειψη, λεξεις και βιωμα της γιαγιας μου,
που εγκατελειψε την σαντορινη, γιατι ο θεος τους ειχε ξεχασει -τα σκεπτομαι και στενοχωριεμαι- εχει μετατραπει
σε μερικα νησια, στην υπερβολη, και στην εκμεταλευση.
Και βεβαια οπου υπαρχει χρημα, συρρεει και μενει μονιμα, κοσμος ασχετος.
H καταπατηση παει συνεφο. πονεμενη και ντροπιαστικη ιστορια. δεν θελω να τα θυμαμαι.
Το λεω εγω, ενας νησιωτης με το dna στη θαλασσα, και στο νησι, να μην θελω να το ξαναδω.
Τρια χρονια ακριβως μετα, μπορω να πω οτι ηταν πραγματικα ηπια η ανωτερω απαντηση μου.
Πληρης απογοητευση από το θεμα νησια και νησιώτες.
Θα σχολιασω μονο την Σαντορινη, το νησι που ξερω, που καταγομαι, και με στενοχωρει αφανταστα.
Η παρανομια καταπατησης οργιαζει. Εχει γινει επιστημη, με ψευδομαρτυρες και σε υψηλα αξιωματα.
Δεν αναφέρομαι μονο σε παλιες ιδιοκτησίες μεταναστων που εχουν αλλαξει ιδιοκτητες σε μια νυχτα,
-σε αυτή την κατηγορια ανοικω κι εγω, και δυστυχως δεν μπορω να αποδειξω και τιποτα-
αλλα αναφερομαι στις επικινδυνες οικοδομικες παραβασεις και παραβιασεις της φυσης, οι οποιες θα φανουν στο μελλον
-ελπιζω να μην επιβεβαιωθεί φιλος μηχανικος- αλλα πχ στο Ημεροβιγλι με τοσα 'κρεμαστα' και υποσκαφα σπιτια που εχουν εισχωρησει
βαθια τελειως παρανομα μεσα στη σαθρη γη, με τις βαριες πισινες και τζακούζι παντου κλπ, όπως λεει ο φιλος,
θα τα παρει το ρεμα, δηλ ο εγκέλαδος, ο οποιος ευτυχως ακομα κοιμαται.
Όταν ένα σπιτακι στην Καμενη νοικιάζεται 1000ευ / βραδυα
και μαλιστα είναι το φτηνο, (μου λενε για 2000ευ...
δεν το πιστευω βρε παιδια...) πραγματικα εχει ξεφυγει πολύ η κατασταση...
Όχι δεν τα ζηλευω, δεν μπαινω σε αυτή τη λογικη. Μια πετρα που λενε θα ηθελα να πηγαινω λιγο το καλοκαιρι, εκει που για 500 χρονια και, περασαν δυσκολα μα πολύ δυσκολα χρονια οι προγονοι μου, και ηταν πραγματικα, τοτε φιλοξενοι, γατζωμενοι σ'αυτα τα βραχια, τα οποια τα γνωρισα καποτε, και δεν εχουν καμμια μα καμμια σχεση με το σημερινο 'μαγευτικο'-ντροπιαστικο στις περισσοτερες περιπτώσεις- τοπιο…
Καμμια, μα καμμια σχεση και οι ανθρωποι… Αυτοι ηταν λεβεντες, ανθρωποι ψημένοι, αγαπουσαν το νησι, όχι μονο ...το χρημα...
Δεν ξερω αν είναι ασχετα όλα αυτά, αλλα εμενα μου ανεβαινει η χοληστερινη και η πιεση όταν τα σκέφτομαι,
αλλα δεν μπορω, τα θυμαμαι σε τέτοιες παρομοιες παραβασεις της φυσης…
Να αφήσω κατά μερος το κιτς της ολης κατάστασης...