Σαν νησιώτης έχω ταξιδέψει κάμποσες φορές με τον καιρό στο όριο του απαγορευτικού. Είναι κάτι που δεν μπορείς να το αποφύγεις . Με πλοίο της γραμμής φυσικά , μην πάει αλλού ο νούς σας
Από το ασφαλές περιβάλον του σαλονιού σε ένα ποστάλι , χάνεις κάπως την αίσθηση του μεγέθους του κύματος , αλλά δεν μπορείς να μην αισθάνεσαι δέος μπροστά στον θυμό της θάλασσας. Ακόμα και την νύχτα , αισθάνεσαι το αγκομαχητό του πλοίου , το βογκητό της λαμαρίνας που αντιστέκεται στην μανία του κύματος,τον δισταγμό στο βήμα του πλοίου όταν συναντά το κύμα "βουνό".
7αράκια και 8αράκια, piece of cake baby ....
Ταξίδεψα και με τον μεγάλο ΚΕΝΤΕΡΗ μια φορά. Δεν μπορούσα να το αποφύγω ,είχα κι αυτοκίνητο μαζί. Ο καιρός γεμάτος ,αλλά κάτω από 8 bf. Στα 8 δεν έπαιρνε απόπλου. Το μήκους 140 μέτρων ταχύπλοο σιδέρωνε το κύμα , με ταχύτητα κοντά στα 35 knots , είχε max 40 , με κάποια ανεπαίσθητα σκασίματα. Το κύμα όμως ,λούζοντάς το ,έφθανε ζωντανό μέχρι τα παράθυρα του σαλονιού , στο τελευταίο ντεκ του πλοίου. 6αρο7ράκι baby , στην γέφυρα ο καπετάνιος έστριβε τσιγάρο , με τον καφέ ακουμπισμένο στην κονσόλα...
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!