Χωρίς φουσκωτό, λοιπόν, στην Λημνο για γεμάτες 7 μέρες.
Είχα όλο τον χρόνο μαζί μου για να ασχοληθώ με την ενδοχώρα, είδα έναν τόπο "ήρεμο" με αμέτρητες επισκέψιμες παραλίες, ένα μέρος που σου λέει ότι μπορείς να ηρεμήσεις...
Παραθέτω όρισμένες τουριστίκ φωτό:
διακοπές
Το χρώμα της λήμνου είναι-αν μη τι άλλο- ασυνήθιστο. Απάνω στην ξηρά, αν σου περιορίσουν την περιφερειακή όραση, μπορεί και να μην νοιώσεις την θάλασσα-μερικές φορές δεν την βλέπεις κιόλας. Από την άλλη, έτσι και βρεθείς κοντά στα παράλια, ξαναμπερδεύεσαι για το αν είσαι σε νησί ή σε μεγάλα παράλια. Θεωρώ ότι έχει δικό της χρώμα, το οποίο μάλιστα δεν έχει σχέση με την ομόσταυλη Μυτιλήνη. Σχετικά εδώ:
χρώμα λήμνου
Σε πολλές περιπτώσεις διέκρινα ενα αμάλγαμα χρωμάτων που το έχω ξανασυναντήσει στην παράλια βόρεια αφρική και -άκουσον - στην τοσκάνη. Εξηγούμαι:
τοσκάνη βόρεια αφρική λήμνος
Η πέτρα της Λήμνου σε διάφορες μορφές, δουλεμένη ή όχι, των τελευταίων 2 αιώνων ή των τελευταίων χιλιάδων ετών:
πέτρα λημνιά
Και τέλος, μερικά κάδρα που είχα την τύχη να "λάβω" ως δώρο από τον τόπο για την επίσκεψή μου εκεί:
κάδρα